Sertifika olayına oldum olası sıcak bakmamışımdır. Ancak bazı konularda eğitim alınca, sertifika ile ödüllendiriliriz ki, en son “girişimcilik” konusundaki bir eğitimden sertifikalı oldum. Bir de eğitim bittiğinde, törenlerle alırız o kağıtları ki, dostlar başına. Mühim insanların elinden kurdelalı kağıtlarımızı alırken, bir de konuşma yapmamız istenir. Ben de, tüm çokbilmişliğimle en son törenimde;
“Girişimcilk kurslar ile öğrenilmez. Ancak burada bazı şeyleri sistematize etmeyi öğrenebiliriz. Girişimcilik için deli cesareti lazımdır. Hiç bir deli kursa gitmez. Yine de emekleriniz için teşekkür ederim.” dedim. Eğitimi veren hocam ve yanındaki mühim insanlar için pek hoş bir konuşma olmadı. Öylece yerime geçtim. Mühim adamlardan biri dedi ki;
“Aslında pek katılmak istemesem de, haklı olduğunuzu biliyorum. Bizim oralarda derler ki; 40 akıllı düşününceye dek, deli yolları aşar. İşte o deli girişimcinin ta kendisidir.”
Dumanı üstündeki törenden 2 gün sonra, Hakan Turgut Hocamın da ” girişimcilik” konulu bir semineri vardı. İş fikri geliştirmek, biraz cesaretlenmek, ithalat yapmak…gibi niyetlerle bir çok seçkin insanın katıldığı seminerde, düşüncelerim iyice pekişti. Demem o ki; biz mektepliler risk alma konusunda zayıfız. Oysa girişimcilik=risktir. Girişimci olmak için bir şeyin bizi tetiklemesi gerekir. O tetikleyici etkeni de, akademik ortamlarda değil, hayatın göbeğinde buluruz. Bakınız en girişimci insanların profiline. Yanılmadığımı göreceksiniz.